Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Duo Reges: constructio interrete. At iam decimum annum in spelunca iacet. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. De hominibus dici non necesse est.

An eiusdem modi?: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Bork: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum
fuisse?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere. Pauca mutat vel plura sane; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quo tandem modo?

Primum quid tu dicis breve? Quo tandem modo? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Bork Idemne, quod iucunde? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.