Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Memini vero, inquam; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Duo Reges: constructio interrete. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sit enim idem caecus, debilis. An tu me de L. Dici enim nihil potest verius. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Bork: Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Bork: Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Bork: Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Bork: Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
Bork: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Quibusnam praeteritis?: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Istic sum, inquit.: Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Equidem e Cn. An hoc usque quaque, aliter in vita? Beatus sibi videtur esse moriens. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Utram tandem linguam nescio?
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Dicuntur ista, Cato, magnifice, inquam, sed videsne verborum
gloriam tibi cum Pyrrhone et cum Aristone, qui omnia
exaequant, esse communem?

Sapientia enim et animi magnitudinem complectitur et
iustitiam, et ut omnia, quae homini accidant, infra se esse
iudicet, quod idem ceteris artibus non contingit.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sed haec omittamus; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Hoc igitur quaerentes omnes, et ii, qui quodcumque in mentem veniat aut quodcumque occurrat se sequi dicent, et vos ad naturam revertemini.