Oratio me istius philosophi non offendit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Duo Reges: constructio interrete. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Dat enim intervalla et relaxat. Quod iam a me expectare noli. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quid vero? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quaerimus enim finem bonorum. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

At iam decimum annum in spelunca iacet.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus, consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in bonis ponamus nec in malis.

Ut pulsi recurrant?: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Quo tandem modo?: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Tubulo putas dicere?: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Qui convenit?: Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Nos commodius agimus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At certe gravius.

Dabit hoc Zenoni Polemo, etiam magister eius et tota illa
gens et reliqui, qui virtutem omnibus rebus multo
anteponentes adiungunt ei tamen aliquid summo in bono
finiendo.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque
Epicurei esse voluerunt?