At hoc in eo M.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic ambiguo ludimur. Cur iustitia laudatur? Venit ad extremum; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.

Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt
fortasse vitam beatam habere, in quo iure possit gloriari,
etsi illi quidem etiam voluptates faciunt interdum
gloriosas.

Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod
sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra
omnia.

Bork: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Nos commodius agimus.: De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.
Bork: Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Audeo dicere, inquit.: Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Non potes, nisi retexueris illa.

Sed ad bona praeterita redeamus.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.