Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Ecce aliud simile dissimile. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Duo Reges: constructio interrete. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. An tu me de L. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;
Quippe: habes enim a rhetoribus;
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Minime vero, inquit ille, consentit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Quam ob rem utique idem faciunt, ut si laevam partem
neglegerent, dexteram tuerentur, aut ipsius animi, ut fecit
Erillus, cognitionem amplexarentur, actionem relinquerent.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime
dicitur.

Sedulo, inquam, faciam.: Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.
Bork: Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Quid iudicant sensus?: Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Bork: Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Bork: At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.