Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Idemne, quod iucunde? Cur post Tarentum ad Archytam? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Quid vero?

Itaque fecimus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. An tu me de L. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quae duo sunt, unum facit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Bork: Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Sed nimis multa.: Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Bork: Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.