Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Id est enim, de quo quaerimus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Duo Reges: constructio interrete. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse
debilitari dolore, frangi, succumbere.

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quare attende, quaeso. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Et ille, cum erubuisset: Noli, inquit, ex me quaerere, qui in Phalericum etiam descenderim, quo in loco ad fluctum alunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere.

Memini vero, inquam;: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Ita credo.: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Bork: Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Bork: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Praeclare hoc quidem.
Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
Bork
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.