Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita prorsus, inquam; Ego vero isti, inquam, permitto. Iam enim adesse poterit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed fac ista esse non inportuna; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Contineo me ab exemplis.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Scrupulum, inquam, abeunti;: Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum.
Bork: Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Bork: An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.
Quonam modo?: Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.

Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a
te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis.

Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo
pertinacior, tamen noster fuit;

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Cur id non ita fit? Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quis est tam dissimile homini. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.