Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Venit ad extremum; Duo Reges: constructio interrete.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Summus dolor plures dies manere non potest?
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Bork

Odium autem et invidiam facile vitabis. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Itaque fecimus.: Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Respondeat totidem verbis.: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Nihil sane.: Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Bork: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Istic sum, inquit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Bork Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quae ista amicitia est?

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse
gaudium, quod non referatur ad corpus.

Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam
sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare
tuebere et munies.