Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Memini vero, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Erat enim Polemonis. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Iam enim adesse poterit.
Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Bork: Perge porro;
Beatum, inquit.: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Sint ista Graecorum;: Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Sed haec in pueris; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et,
si id non probares, quo minus ambo una necaremini non
precarere?

Quod quidem nobis non saepe contingit.

In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est.