Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid nunc honeste dicit? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Quaerimus enim finem bonorum.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: An haec ab eo non dicuntur?
Bork: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Hoc simile tandem est?: Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo,
quod naturae est accommodatum.

Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum
atque honestum, unde officii, unde agendi principlum
nascatur non reperietis.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Duo Reges: constructio interrete. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Quo modo? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.