Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. An haec ab eo non dicuntur? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Cui Tubuli nomen odio non est? Duo Reges: constructio interrete.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Non laboro, inquit, de nomine. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Dat enim intervalla et relaxat. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Hunc vos beatum;
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum
re concinebat, verbis discrepare?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Bork: In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Bork: Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Bork: Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Audeo dicere, inquit.: In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Bork: Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Immo videri fortasse. Verum hoc idem saepe faciamus. De hominibus dici non necesse est. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;