Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid censes in Latino fore? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare,
sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Id mihi magnum videtur.

Restatis igitur vos;: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Bork: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Minime vero istorum quidem, inquit. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Laboro autem non sine causa; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quare ad ea primum, si videtur; Cyrenaici quidem non recusant; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nescio quo modo praetervolavit oratio.