Istic sum, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Duo Reges: constructio interrete. Quis istud, quaeso, nesciebat? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem modo sint erga amicos;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed quot homines, tot sententiae; Itaque his sapiens semper vacabit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Sed quae tandem ista ratio est?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Itaque his sapiens semper vacabit.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

An ne hoc quidem Peripateticis concedis, ut dicant omnium
bonorum virorum, id est sapientium omnibusque virtutibus
ornatorum, vitam omnibus partibus plus habere semper boni
quam mali?

Quid dubitas igitur, inquam, summo bono a te ita constituto,
ut id totum in non dolendo sit, id tenere unum, id tueri, id
defendere?

Quae sequuntur igitur?: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Qui convenit?: Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Proclivi currit oratio.: Nihil illinc huc pervenit.
Tubulo putas dicere?: Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Bork: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.